Lungs with faces by Merel Noorlander
Precies een jaar geleden reisde ik af naar Parijs om een Laboratory 'Video, performance and Objects' te volgen bij Compagny P. Genty. Mijn onderzoeksplan; een satirische vertaling van de wendingen in de (Franse) romantiek en clichés van de liefde, die ik in eerder werk (stop-motion animatie Il n'est point de Bonheur sans toi, sans ton Amour) onderzocht. Dit alles vormgegeven in oude technieken van stop-motion animatie en pop-up met de futures van een pop-up boek; elementen zoals tunnels, kleppen, pop-outs, pull-downs etc.
De pop-up techniek als een discipline die een soort van cultureel bewustzijn stimuleert en reflecteert. Het ultieme medium om te combineren, lagen aan te brengen en te accumuleren. Waarbij het de kunst is om een balans te vinden tussen vorm en beweging met een minimum aan manipulatie en een maximaal effect. Pure magie, die hem zit in zijn ontvouwing en daarbij het blootgeven van het onderwerp. Niet als statische houding, maar met een fragiele bewogenheid. Het onderwerp gaat leven, ademenen, krijgt charme toebedeelt vol verassende transformaties.
Deze zichtbare verschuiving van de tweede naar de derde dimensie geeft mij als maker de vrijheid in de ene hand een ogenschijnlijke statische installatie te ontwerpen die het publiek op het verkeerde been zet en gestaag een nieuwe laag ontvouwd, in het andere hand geeft het je de vrijheid om je werk steeds weer te transformeren naar je eigen behoeftes per locatie, thema en performance.
Nu een jaar later waarbij deze nieuwe techniek vooral uitgediept werd –afgelopen zomer– bij een masterclass door Damien Schoevaert-Brossault probeer ik het thema Nostalgie en Prostitutie tijdens mijn residency te MILK Studios te transformeren tot een installatie dat schijnbaar statisch van karakter lijkt, ondertussen de kijker bij zijn lurven grijpt. Een thema dat –bij drie weken onderzoek– vol herhaling, mechaniek, transformatie, charme en (fragiele) bewogenheid lijkt te zitten.